Therapie? Ik ben toch niet gek!?

Therapie? Ik ben toch niet gek!?

Een tijdje geleden was ik volledig verrast toen een moeder mij vertelde dat ze samen met haar man ontzettend getwijfeld had om haar dochter met coaching te helpen. Ze vertelde dat haar twijfel zo zwaar was geweest dat ze er nachten niet van geslapen had. Ook zei ze dat ze achteraf geen betere keuze had kunnen maken dan haar dochtertje wel coaching te geven. Ik had in een afrondend gesprek met haar nadat haar dochter bij mij in coaching geweest was.  Het meisje was met sprongen vooruitgegaan en veel makkelijker en zelfverzekerder dan ervoor.

Ik was verrast, maar vooral ook blij dat ze dit naar voren bracht.  We hebben hier dus uitvoerig over gesproken. Wat was nu het geval:

Haar dochter was nogal onzeker, faalangstig en bij tijd en wijle moeilijk om open mee te praten. Ze sloeg soms dicht, had last van woede aanvallen als haar ouders probeerden uit te vinden wat er was om haar te helpen. Over de tijd werd haar nachtrust er ook niet beter op en stagneerde het ook op school.

Beide ouders zagen de situatie verslechteren en hebben alles geprobeerd als goede ouders om haar te steunen en te helpen. Daar lag het eerste probleem vertelde de moeder mij. Het gevoel dat je als ouder zelf je kind moet kunnen helpen en opvoeden. Ze vertelde dat de gedachte om extern coaching in te schakelen voelde als een falen van haar zelf en haar man erbij. “Wij moeten dat toch zelf kunnen”.

De andere gedachte die een drempel opwierp bleek domweg te liggen aan het woordje “therapie”. Iets wat ik zelf nooit zou denken. Zij vertelde dat ze als ouders het gevoel hadden dat hun kind niet “ziek” was of een soort “stoornis” had. Daar heb je immers therapie voor nodig, een behandeling. Hun dochter zat gewoon ergens niet lekker in haar vel. Daar heb je toch geen therapie voor nodig. Dat is veel te zwaar en loop je ook nog de kans dat ze daar een smet of stigma aan over houdt voor de buitenwereld. Dat zei ze letterlijk zo. Ook dat haar ouders met hun reactie toen ze in twijfel te rade ging er een schep bovenop gooiden. “Ze is toch niet gek” was daar de eerste reactie. Dat hielp ook niet.

Zo had ik het nog nooit zelf bekeken! Het gevoel en het proces dat ouders door gaan als ze hulp overwegen. Ik weet niet beter dan dat ik graag help en coach zodat kinderen sterker worden. Gek? Ziek? Stoornis? Behandeling? Zo had ik het nog niet gezien. Vanuit de integratieve stroming kijken we altijd naar de hele persoon en willen we juist geen labels plakken. We werken aan hetgeen waar we mee  willen leren omgaan en op willen lossen. En, omdat ik het hierna bij een paar andere ouders nagevraagd heb, bleek het inderdaad meermaals in verschillende vormen opgekomen te zijn bij de afwegingen.

De moeder schaamde zich er nog een beetje voor toen ze het verteld had. Dat ze het niet eerder had gezegd of gewoon gevraagd had voordat ze haar dochter stuurde. Met name omdat ze nu zo ontzettend blij was dat haar dochter geholpen was in haar eigen ontwikkeling en ze aan alle kanten beter acteert. Ook thuis is ze stukken gegroeid.

We hebben er samen om gelachen, dat is geeft lucht! Maar het heeft mij aan het denken gezet en daarom schrijf ik dit nu ook in de hoop dat andere ouders zichzelf niet een drempel opwerpen en daar mee waarschijnlijk ook een barrière voor hun eigen kind. Bel gewoon even voor een eerste gesprekje als ouder en stel gewoon de vragen die je bezig houden. Kost niks, word je altijd wijzer van!

Ik vraag me sindsdien ook af hoeveel ouders besloten hebben om het niet te doen onder het mom van: “Mijn kind mankeert niks”, “Dat moeten wij toch zelf kunnen oplossen”, “Therapie, daar moet je toch echt een probleem voor hebben” enzovoorts.

Ik noem het dus nu ook liever coaching, of counseling. En de ware klassieke betekenis van het Griekse woord therapie heb ik ook maar even opgezocht en ook de context van psychotherapie:

ψυχή – Psyche is een oud Grieks woord dat feitelijk “ziel of levensbeginsel betekent”, adem in zijn oerbetekenis. In onze moderne maatschappij betekent het je gedachten en gevoelens. Uitgebreidere betekenis luidt: het mentale, de vitale essentie en de geest. Van de psyche weet men dat ze betrekking heeft op vier afdelingen van reflectie: denken, voelen, willen en handelen. Onze moderne psychologie is daarop gestoeld.

Θεραπεία – Therapie is een oud Grieks woord dat oorspronkelijk betekent: Het geven van zorg en aandacht aan een ander door te pogen naast of met die ander te staan als hij of zij in de wereld is en zijn leven leeft. In onze moderne wereld betekent het meer behandeling, en dan nog wel van ziekte of stoornis. In de psychologie heeft de oorspronkelijke betekenis meer kernwaarde dan de moderne medische betekenis.

Ik heb ze beiden afgedrukt en in een lijstje aan de muur gehangen zodat ik er elke dag even met een glimlach naar kan kijken en dan bij mezelf denk: Perceptie kan soms zomaar werkelijkheid zijn ?

Overtuigd en toch een afspraak maken? Kan altijd, bel 06 -110 110 12